เอกภพในช่วงเริ่มกำเนิด มันน่าจะราบเรียบและมีรูปแบบที่แน่นอน เพราะยังไม่มีดาวฤกษ์ ไม่มีกาแล็กซี และสสารทั้งหมดกระจัดกระจายอยู่ในเอกภพอย่างสม่ำเสมอทั่วไป เรียกได้ว่าเกือบสมบูรณ์แบบ แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เพราะตอนนั้น สสารในบริเวณต่าง ๆ ของเอกภพก็มีความหนาแน่นแตกต่างกันเล็กน้อยแล้ว เมื่อเวลาผ่านไป ค่าความแตกต่างนั้นก็ค่อย ๆ มากขึ้น จนมันอัดตัวกันเป็นโครงข่ายสายใย เหมือนหยากไย่ใยแมงมุม
เอกภพจึงมีโครงสร้างแบบนี้อยู่ในปัจจุบัน เมื่อรวมสายใยขนาดมหึมาและส่วนที่เป็นสสารมืด นักดาราศาสตร์เรียกโครงสร้างนี้ว่า โครงข่ายสายใยของจักรวาล (Cosmic web) ปัญหาก็คือ สายใยในส่วนเกิดจากสสารมืด เรามองไม่เห็นเมื่อสังเกตขึ้นไปบนฟ้า แต่สามารถใช้คอมพิวเตอร์จำลองสถานการณ์ได้ ซึ่งเป็นวิธีเดียวที่ใช้สังเกตการณ์เรื่องนี้ทางอ้อม จนไม่นานมานี้เองถึงได้มีวิธีการอื่นอีก
